Category Bez kategorii

Rysunek 11-7 przedstawia uproszczony schemat budowy i połączeń samoczynnego regulatora wibracyjnego, którego działanie polega na okresowym zwieraniu i rozwieraniu opornika regulacyjnego R w obwodzie wzbudzania wzbudnicy Gs. Po zwarciu tego opornika przez zestyk Se wzrasta napięcie wzbudnicy1! a po rozwarciu zestyku – maleje, zwiększając lub zmniejszając wzbudzenie prądnicy Gs. Na rys. 11-7 przez Au oznaczono uzwojenie elektromagnesu różnicowego zasilane napięciem, a przez A\ uzwojenie zasilane przez przekładnik prądowy (przy wysokim napięciu uzwojenie Au jest zasilane także przez przekładnik). Elektromagnes B jest zasilany napięciem wzbudnicy. Oba elektromagnesy działają na dźwignie zakończone styczkami Sa i Sb. Pod wpływem zmian obciążenia prądnicy Gz zmienia się jej natężenie prądu i napięcie, a więc wysokość podniesienia styku Sa nad stykiem Sh. Trzeci elektromagnes jest różnicowy, ma dwa uzwojenia Ci i C> działające na dźwignię zwierającą i rozwierającą styczki .SK) a pośrednio opornik R. .

Zastosowanie. Przekaźniki prądowe, napięciowe, mocowe i inne stosowane w układach zabezpieczeniowych budowane są tak, aby moc potrzebna do zwarcia ich zestyków była możliwie mała, co umożliwiałoby uzyskanie dużej czułości. Wymaganie to sprawia, że zestyki są bardzo delikatne i niewielki jest docisk wzajemny styczek. Na skutek tego niewielka jest również obciążalność prądowa zestyków. Zestyki przekaźników sterują zwykle cewki wyłączające wyłączników. Prąd pobierany przez te cewki zależy od ich konstrukcji i niejednokrotnie znacznie przekracza obciążalność zestyków przekaźników. Stwarza to konieczność stosowania elementów pośrednich o mocniejszych zestykach.

Sterownik, jak wspomniano, ma trzy komplety zestyków przełączających. Zestyki sterownika 9 – 11 i 10 – 12 służą do sygnalizacji akustycznej. Zestyki skrajne 5 – 7 i 6 – 8 (łączące się przy naciśniętym pokrętle) służą do ’wysyłania impulsów bądź do cewki uruchamiającej mechanizm pneumatyczny zamykający wyłącznik W, bądź do cewki m otwierającej wyłącznik. Trzeci komplet zestyków 2 – 3 – 4 służy do sygnalizacji optycznej lampką L.

Wybór metody preparowania wody dodatkowej zależy od właściwości wody surowej będącej do dyspozycji1 w warunkach miejscowych. Właściwości te określa się tzw. twardością wody. Im więcej soli zawiera woda, tym nazywamy ją twardszą. Istnieją sposoby ścisłego określania stopnia twardości wody. Jeden niemiecki stopień twardości (1 °n) odpowiada zawartości 10 mg tlenku wapnia w jednym litrze wody. Rozróżniamy tzw. twardość przemijającą wody, którą możemy usunąć z wody przez gotowanie. Twardość tę nazywamy również twardością węglanową. Twardość nie dającą się usunąć przez gotowanie wody nazywamy tioardością stałą lub niewęglanową. Suma twardości przemijającej i stałej daje twardość całkowitą wody. Spotykane w praktyce rodzaje wody surowej możemy scharakteryzować jak następuje: bardzo miękka 0 4 °n średnio twarda 8 -r- 18 °n miękka 4 -i- 8 °n twarda 18 -r- 30 °n Znanych i stosowanych jest kilka metod chemicznego zmiękczania wody. Do najważniejszych zaliczamy

Obsługa czynnych odłączników polega na regularnych oględzinach zewnętrznych, wykonywaniu bieżących prac konserwacyjnych oraz pomiarów kontrolnych. Podczas oględzin zewnętrznych, które powinny być przeprowadzane w rozdzielniach ze stałą obsługą raz w ciągu zmiany, należy zwrócić specjalną uwagę na: zanieczyszczenie, zawilgocenie lub uszkodzenie izolatorów, domknięcie szczęk stykowych, prawidłowość wskazań optycznych wskaźników położenia oraz temperaturę styków mocno obciążonych lub niepewnych. Te z zauważonych podczas oględzin usterek, które dadzą się usunąć bez przerwy w pracy przyrządu, należy możliwie najszybciej usuwać. Mogą to być przykładowo: zabrudzenie lub zawilgocenie izolatorów, które można usunąć za pomocą specjalnych szczotek umocowanych na drążkach izolacyjnych niedostateczne domknięcie noży, przepalenie żarówek sygnalizacyjnych itp.

Prądnice są kosztownymi urządzeniami i aby uzyskać ich pewną pracę, należy poddawać wszystkie pracujące prądnice systematycznej kontroli, która polega na oględzinach zewnętrznych i wewnętrznych, oraz obserwacji temperatur itp. Kontrola ta nie pozwala jednak na wcześniejsze ujawnienie defektów i dlatego poddaje się prądnice systematycznym badaniom zapobiegawczym.

Pomosty izolacyjne (rys. 27-4) składają się z właściwego pomostu wykonanego z drewnianych listewek oraz z nóżek izolacyjnych z porcela- ny pokrytej glazurą. Wysokość nóżek porcelanowych nie powinna być mniejsza niż 10 cm. Normalnie stosuje się pomosty o wymiarach 75 X 75 cm.

Przepięcia są to przejściowe wzrosty napięcia w urządzeniach elektrycznych i w sieciach nie wynikające z ustalonego stanu pracy. Są one niebezpieczne, gdyż wartość ich przekracza nieraz znacznie napięcia robocze urządzeń. Pod względem przyczyn powstawania dzielimy przepięcia na zewnętrzne i wewnętrzne. Przepięcia zewnętrzne powstają wskutek oddziaływania na linie elektroenergetyczne ładunków elektryczności’ atmosferycznej. Przepięcia wewnętrzne powstają przy nagłych zmianach obciążenia obwodu, prży wyłączaniu nie obciążonych linii napowietrznych lub nie obciążonych transformatorów i przy zwarciach doziemnych.

Ze względu na bezpieczeństwo pracy roboty przy urządzeniach elektroenergetycznych będących w ruchu dzielimy na trzy rodzaje:

We wzorze tym Rw jest wewnętrznym oporem woltomierza, który powinien wynosić 50 000 -P 1 000 000 omów. Kontrolne pomiary stanu izoiacji łożysk wykonuje się (rys. 12-1> mierząc napięcie U między płytą a stojakiem łożyskowym po stronie wzbudnicy. Do pomiaru stosuje się woltomierze na prąd zmienny o zakresie wskazań do 10 V. Kontrolę tę powinno się przeprowadzać przynajmniej raz na kwartał.