Przekaźniki pomocnicze
Zastosowanie. Przekaźniki prądowe, napięciowe, mocowe i inne stosowane w układach zabezpieczeniowych budowane są tak, aby moc potrzebna do zwarcia ich zestyków była możliwie mała, co umożliwiałoby uzyskanie dużej czułości. Wymaganie to sprawia, że zestyki są bardzo delikatne i niewielki jest docisk wzajemny styczek. Na skutek tego niewielka jest również obciążalność prądowa zestyków. Zestyki przekaźników sterują zwykle cewki wyłączające wyłączników. Prąd pobierany przez te cewki zależy od ich konstrukcji i niejednokrotnie znacznie przekracza obciążalność zestyków przekaźników. Stwarza to konieczność stosowania elementów pośrednich o mocniejszych zestykach.
Jeden przekaźnik steruje często kilka wyłączników, np. po stronie pierwotnej i wtórnej transformatorów. Wyłączniki te mają oddzielne obwody sterowania prądem stałym, które muszą być zwierane oddzielnymi zestykami, podczas gdy przekaźnik najczęściej posiada tylko jeden zestyk. Konieczność rozdzielenia kilku obwodów sterowniczych zachodzi również w wielu układach automatyki i blokady elektrycznej. Zmusza to do stosowania przekaźników pośrednich o kilku zestykach. Zadania te spełniają przekaźniki pomocnicze budowane zwykle na zasadzie elektromagnesowej, a składające się z uzwojenia prądu stałego i jednego lub kilku zestyków zwiemych, rozwiernych lub przełączających. Zestyk zwiemy jest rozwarty w stanie beznapię- ciowym przekaźnika, a zwiera się dopiero wówczas, gdy przez cewkę przekaźnika przepływa prąd. Zestyk rozwiemy ma działanie odwrotne, normalnie jest zwarty, a rozwiera się, jeśli przez cewkę przekaźnika przepłynie prąd. Zestyk przełączający stanowi połączenie jednego zestyku zwiernego i jednego rozwiernego. Przekaźniki pośrednie działają przeważnie bezzwłocznie, a ich czasy własne wynoszą zaledwie kilka setnych sekundy. Do specjalnych celów stosuje się przekaźniki’ pomocnicze działające z nieznacznym opóźnieniem przy zadziałaniu lub odpadaniu wynoszącym kilka dziesiątych sekundy.