Samoczynny regulator wibracyjny
Rysunek 11-7 przedstawia uproszczony schemat budowy i połączeń samoczynnego regulatora wibracyjnego, którego działanie polega na okresowym zwieraniu i rozwieraniu opornika regulacyjnego R w obwodzie wzbudzania wzbudnicy Gs. Po zwarciu tego opornika przez zestyk Se wzrasta napięcie wzbudnicy1! a po rozwarciu zestyku – maleje, zwiększając lub zmniejszając wzbudzenie prądnicy Gs. Na rys. 11-7 przez Au oznaczono uzwojenie elektromagnesu różnicowego zasilane napięciem, a przez A\ uzwojenie zasilane przez przekładnik prądowy (przy wysokim napięciu uzwojenie Au jest zasilane także przez przekładnik). Elektromagnes B jest zasilany napięciem wzbudnicy. Oba elektromagnesy działają na dźwignie zakończone styczkami Sa i Sb. Pod wpływem zmian obciążenia prądnicy Gz zmienia się jej natężenie prądu i napięcie, a więc wysokość podniesienia styku Sa nad stykiem Sh. Trzeci elektromagnes jest różnicowy, ma dwa uzwojenia Ci i C> działające na dźwignię zwierającą i rozwierającą styczki .SK) a pośrednio opornik R. .
Ze wzrostem napięcia wzbudnicy wzmacnia się działanie elektromagnesów Co i B, wskutek czego zestyk SR rozwiera się oraz styczka Sb oddala się od styczki S. Na odwrót, przy zmniejszeniu napięcia wzbudnicy przeważa naciąg sprężyn Fb i styczka Sb podnosi się do góry zwierając się ze styczka Sa. Wówczas przez uzwojenie Ci popłynie prąd osłabiając działanie uzwojenia Ca i’ zwierając zestyk SR oraz opornik R zwiększa się więc prąd wzbudzania wzbudnicy i prądnicy prądu zmiennego. Jednak dzięki wzrostowi napięcia wzbudnicy wzmocni się działanie elektromagnesów B i C2, zatem styczki1 Sj i Sb oraz SR rozewrą się i oporność R zostanie znowu wprowadzona do obwodu wzbudzania wzbudnicy, napięcie zaś wzbudnicy zmaleje i w rezultacie nastąpi powtórzenie opisanego przebiegu.