Samorozruch silników potrzeb własnych

Dla zapewnienia możliwie jak największej pewności ruchu elektrowni stosuje się nie tylko rezerwowe źródła zasilania potrzeb własnych, ale w razie zakłócenia w źródłach zasilania roboczego czynność włączania źródeł rezerwowych przebiega samoczynnie. Rezerwowe źródło zasilania nie jest włączone natychmiast po wyłączeniu źródła zasilania roboczego. Pomiędzy jedną a drugą czynnością musi upłynąć czas 0,5 -P 1,5 s. Przez ten czas silniki sekcji uszko- dzonej pozbawione są napięcia i zmniejszają swoją prędkość obrotową. Powoduje to zwiększony pobór prądu przez silniki w chwili włączenia rezerwowego źródła zasilania i chwilowe znaczne przeciążenie rezerwowego źródła zasilania.

Zespół zjawisk występujących w silnikach przy samoczynnym włączaniu rezerwy nazywamy samorozruchem. Panują tu odmienne warunki niż przy rozruchu, który przebiega ze stanu spoczynku i zwykle bez obciążenia maszyny napędzanej, podczas gdy samoroz- ruchowi podlegają obciążone silniki wirujące. W celu uzyskania możliwie najmniejszego uderzenia prądowego przy włączaniu rezerwowego źródła zasilania dopuszcza się samorozruch tylko silników ważnych, których unieruchomienie mogłoby spowodować konieczność zatrzymania turbozespołu lub kotła. Są to silniki kategorii pierwszej i drugiej wg podziału podanego w § 18.1.

Silniki kategorii trzeciej wyłączane są przez zabezpieczenie podnapięcio- we w czasie przerwy w zasilaniu, a po powrocie napięcia muszą być włączone ręcznie. Zespoły przekaźnikowe, służące do samoczynnego włączania rezerw są opisane w rozdz. 19. Czasowy przebieg zjawisk występujących przy samorozruchu przedstawiono na rys. 18-7. Krzywa a przedstawia przebieg napięcia na zaciskach silnika, krzywa b – przebieg prędkości obrotowej silnika, krzywa c – przebieg prądu pobieranego przez silnik. W czasie od chwili 0 do chwili 1 praca silnika zasilanego z roboczego źródła zasilania przebiega normalnie.

W chwili 1 następuje wyłączenie źródła zasilania roboczego. Napięcie na zaciskach silnika i prąd pobierany przez silnik spadają gwałtownie do zera, a prędkość obrotowa silnika zaczyna stopniowo maleć. Po upływie czasu przerwy w zasilaniu (tp) silnik pobiera prąd samorozruchu, znacznie wyższy od prądu znamionowego prąd ten stopniowo maleje do wartości normalnej. Na skutek zwiększonego poboru następuje duży spadek napięcia, który powoduje, że napięcie na zaciskach silnika nie osiąga od razu wartości znamionowej, lecz wzrasta stopniowo. Dla zmniejszenia spadku napięcia przy sa- morozruchu konieczne jest często stosowanie transformatorów o większej mocy znamionowej, niż to jest potrzebne ze względu na ruchowe obciążenie tych transformatorów. W chwili 2 włączania rezerwowego źródła zasilania prędkość obrotowa silnika jest mniejsza od znamionowej, po włączeniu rezerwy wzrasta ona stopniowo. Znamionowe wartości napięcia, prędkości obrotowej i natężenia prądu osiągnięte zostaną w chwili 3.

Zostaw komentarz

Archiwa