Category Bez kategorii

W żłobkach stojana trójfazowej prądnicy synchronicznej o dwóch biegunach magnetycznych są umieszczone trzy jednakowe niezależne od siebie uzwojenia, przesunięte względem siebie o 120

Zezwój pierwszej fazy mieści się w żłobkach 1 i 1\ drugiej w żłobkach 2 i 2′, a trzeciej w żłobkach 3 i 3′. Uzwojenia są rozmieszczone w ten sposób, że pod każdym biegunem są żłobki należące do każdej fazy.

Wykonując odpowiednie przełączenie na tej tabliczce możemy kojarzyć uzwojenia fazowe w trójkąt lub gwiazdę. Jak wiemy, przy skojarzeniu uzwojeń fazowych w gwiazdę można zasilać sieć trój- lub czteroprzewodową.

Prądnica synchroniczna składa się z twornika i magneśnicy, przy czym twornik jest stojanem, a magneśnica wirnikiem...

Zastosowanie urządzenia sygnalizującego doziemienia pozwala na ustalenie miejsca doziemiania przez odłączanie poszczególnych odpływów. Możliwe to jest tylko w nieskomplikowanych sieciach zasilających mniej ważne odbiory. W rozgałęzionych sieciach z izolowanym punktem zerowym stosuje się zabezpieczenia ziemnozwarciowe. Linie napowietrzne zabezpiecza się wg schematu 13-12, a linie kablowe za pomocą specjalnych przekładników pierścieniowych (rys. 13-11). Przekładnik pierścieniowy składa się z zamkniętego rdzenia i z uzwojenia wtórnego. Przekładnik nakłada się na trójfa- z owy kabel linii chronionej, a do uzwojenia wtórnego przyłącza się przekaźnik nadmiarowo-prądowy. Pierwotne uzwojenie przekład- nika stanowi kabel. W normalnych warunkach, a także przy zwarciach mię- dzyprzewodowych dwu- i trójfazowych suma geometryczna prądów trzech faz kabla równa jest zeru. Strumień magnetyczny rdzenia przekładnika jest tak samo równy zeru, a przez przekaźnik nie przepływa prąd. Przy doziemieniu w linii chronionej naruszona zostaje symetria prądów w kablu i wtedy w rdzeniu przekładnika powstaje strumień magnetyczny, który powoduje powstanie siły elektromotorycznej w uzwojeniu wtórnym przekładnika pierścieniowego oraz przepływ prądu przez przekaźnik.

Rysunek 19-4 przedstawia trzeci przykład układu sterowania i sygnalizacji. Jest to sterowanie wyłącznika W o napędzie powietrznym n za pomocą sterownika z sygnalizacją akustyczną c i optyczną „na jasno ze światłem migowym“ L i sygnalizacją optyczną L’, L”, Lg położenia odłączników za pomocą przełączników kwitujących g, f, h.

W turbinach kondensacyjnych i kondensacyjmo-upustowych para odlotowa z turbiny doprowadzona jest do tzw. skraplacza. Jest to urządzenie, w którym para zostaje ochłodzona w tym stopniu, że następuje jej całkowite skroplenie. W skraplaczu powstaje przy tym ciśnienie znacznie niższe od ciśnienia atmosferycznego, wynoszące 0,04 -=- 0,07 ata.

Zabezpieczenie różnicowo-prądowe polega na porównaniu natężenia prądu na początku i na końcu odcinka chronionego. Na obydwu końcach tego odcinka instaluje się przekładniki prądowe o tej samej przekładni. Wtórne uzwojenia przekładników łączy się posobnie przewodami pomocniczymi. Równolegle do przewodów łączących zaciski przekładników włączony jest przekaźnik nadmiarowo-prądowy (rys. 13-12). W normalnych warunkach pracy oraz przy zwarciach poza odcinkiem chronionym (rys. 13-12 a) prądy wtórne w obu prze- kładnikach są sobie równe i znoszą się wzajemnie. Jeżeli założymy, że oba przekładniki mają dokładnie jednakową charakterystykę, nie przepływa przez przekaźnik żaden prąd, nawet przy zwarciach poza chronionym odcinkiem.

Pomiar mocy biernej różni się zasadniczo od pomiaru mocy czynnej tym, że prąd w cewce napięciowej przyrządu musi być o 90° przesunięty w stosunku do prądu przepływającego przez tę cewkę przy pomiarze mocy czynnej. Przy pomiarze mocy biernej prądu jednofazowego uzyskujemy przesunięcie fazowe sztucznie, np. przy pomocy kondensatora wbudowanego do przyrządu. Natomiast do pomiaru mocy biernej prądu trójfazowego stosujemy watomierze przyłączone do napięć przesuniętych względem siebie o 90°.

Dla przykładu obliczamy uzwojenie do suszenia transformatora 20 MVA, 110/6,6 kV. Kadź transformatora jest ocieplona azbestem temperatura otoczenia t = 10 °C, powierzchnia kadzi F = 60 m2, obwód l = 10 m. Moc potrzebna do suszenia

Rysunek 15-14 przedstawia przekrój komory gaszącej wyłącznika wodnego. Między stycz- ką ruchomą 1 poruszającą się w górę a wieńcową styczką stałą 2 powstaje łuk elektryczny, który pali się w komorze 3 cylindra wewnętrznego 4. Pod wpływem działania łuku woda paruje i wytwarza znaczne ciśnienie w komorze 3. Ciśnienie powoduje elastyczne odkształcenie pierścienia 5, cy linder 4 podnosi się nieco, a między nim a stożkowym siedliskiem 7 cylindra zewnętrznego 6 powstaje szczelina. Powoduje to obniżenie ciśnienia w komorze 3, na skutek czego woda gwałtownie paruje, a cząstki pary i wody dostają się do 4 i komory kondensacyjnej 8 gasząc iuk przy przejściu prądu przez zero 9 jest wskaźnikiem poziomu gasiwa. Zasadniczym elementem komory gaszącej jest w tym przypadku pierścień elastyczny i dlatego nazywają się komorami elastycznymi.

Blokadę stosuje się w elektrowniach parowych najczęściej do silników napędów pomocniczych kotłów oraz do silników przenośników mechanicznych, pracujących posobnie, np. przy „aawęglaniu lub odżużlaniu.

Stosownie do zaleceń „Instrukcji eksploatacji silników elektrycznych“ przed uruchomieniem powinny być suszone silniki nowe uruchamiane po raz pierwszy, silniki po całkowitym lub częściowym przewinięciu oraz silniki nieczynne nawet przez kilka tygodni, jeżeli stwierdzono, że w tym czasie zmniejszyła się oporność izolacji. W tabl. 10-1 zamieszczono najmniejsze dopuszczalne normami radzieckimi oporności izolacji uzwojeń maszyn elektrycznych prądu zmiennego.