Kurs elektryka, Elektryk – Warszawa, Tychy, Szczecin

Na obracającą się tarczę przekaźnika działają dwie siły siła wywołana elektromagnesem systemu indukcyjnego, powodująca obrót tarczy i siła hamująca, wywołana działaniem magnesu trwałego 6. Obydwie te siły są skierowane w jednym kierunku i są tym większe, im większa jest prędkość obrotowa tarczy. Starają się one przesunąć tarczę 3 wraz z ramką 4 w kierunku przeciwnym do naciągu sprężyny 5. Gdy przez uzwojenie przekaźnika przepływa prąd o natężeniu równym co najmniej prądowi rozruchowemu, to prędkość obrotowa tarczy wzrasta do wartości, przy której wspomniane wyżej siły przezwyciężają siłę sprężyny i ramka 4 obraca się w położenie krańcowe określone ogranicznikiem 17. W tym położeniu segment 8 zazębia się ze ślimakiem 7 i napędzany przez ślimak zaczyna się przechylać ku górze. Równocześnie mała dźwi- gienka umocowana pod tarczą obrotową uruchamia wskaźnik klapkowy rozpoczęcia działania członu indukcyjnego. Wskaźnik i klapka nie są uwidocznione na rysunku. Wskaźnik ten umożliwia póź- niejsze stwierdzenie krótkotrwałych przetężeń, które przewyższały prąd rozruchowy członu indukcyjnego, ale nie doprowadziły do zadziałania przekaźnika. Po upływie pewnego czasu ramię 20 segmentu 8 dotknie dźwigni 9, umocowanej na lewym ramieniu zwo- ry 10, a zwora zacznie się przechylać w prawo. Gdy prawy koniec zwory 10 zbliży się dostatecznie do rdzenia 1, nastąpi przyciągnięcie zwory przez rdzeń 1. Powoduje to energiczny przechył prawej części zwory w końcowe położenie, przy czym dźwignia 9 za pośrednictwem umocowanej na niej płytki 21 z materiału izola cyjnego zwiera zestyk 12. Zestyk ten pozostaje zwarty tak długo, dopóki przez cewkę przekaźnika przepływa prąd większy od prądu powrotu systemu elektromagnesowego 1PP. Równocześnie z zamknięciem zestyku dźwignia 9 uruchamia wspomniany wskaźnik klapkowy zadziałania przekaźnika, wbudowany w przekaźnik (nie przedstawiony na rys. 6-3). Po zazębieniu ślimaka 7 z segmentem 8 tarcza obrotowa wykonuje pracę podnoszenia tego ostatniego w górę. Powoduje to zmniejszenie prędkości obrotowej tarczy, co mogłoby doprowadzić do rozprzęgnięcia ślimaka z segmentem. Aby – temu zapobiec, do ramki 4 jest przymocowana stalowa sztabka 11, którą przyciąga magnetyczny strumień rozproszenia elektromagnesu 1, uniemożliwiając odchylenie się ramki 4 w położenie początkowe.