Blokadę stosuje się w elektrowniach parowych najczęściej do silników napędów pomocniczych kotłów oraz do silników przenośników mechanicznych, pracujących posobnie, np. przy „aawęglaniu lub odżużlaniu.
Proces technologiczny spalania węgla, przebiegający w palenisku kotła parowego, wymaga pracy wielu maszyn pomocniczych, np. podajników węgla, młynów, wentylatorów powietrza i ciągu, obrotowych podgrzewaczy powietrza itp. Proces spalania przebiega normalnie, jeżeli czynne są wszystkie maszyny pomocnicze. Jeśli jedna z nich zostanie unieruchomiona, a pozostałe będą nadal czynne, proces spalania ulegnie zaburzeniom. Aby zapobiec tego rodzaju zaburzeniom, stosuje się blokadę silników kotłowych, której zadaniem jest samoczynne wyłączanie maszyn ściśle uzależnionych od uszkodzonej maszyny pomocniczej. Drugim zadaniem blokady jest uniemożliwienie uruchomienia silników w niewłaściwej kolejności.
W elektrowniach stosowane są często zespoły przenośników ciągłych, np. przenośniki taśmowo-gumowe lub łańcuchowe nawęglania lub odżużlania kotłowni. Unieruchomienie jednego z przenośników przy równoczesnym ruchu przenośnika poprzedniego powoduje zasypanie węglem lub żużlem przenośnika unieruchomionego. Aby tego uniknąć, blokuje się silniki przenośników w ten sposób, że zatrzymanie jednego z nich powoduje samoczynnie zatrzymanie wszystkich poprzednich. Blokadę silników można wykonać prze mechaniczne lub elektryczne uzależnienie ich przyrządów sterujących. Blokadę mechaniczną przy pomocy dźwigien, rygli itp. na wałkach przyrządów sterowniczych stosować można tylko w przypadkach, kiedy są one umieszczone bezpośrednio obok siebie. Blokada tego typu stosowana jest w elektrowniach bardzo rzadko. Do blokady elektrycznej stosuje się zestyki pomocnicze na wyłącznikach i przekaźniki pomocnicze.
Leave a reply