Sposoby zasilania potrzeb własnych cz. II

Rysunek 18-2 przedstawia przykład układu połączeń potrzeb własnych elektrowni, składającej się z dwóch turboprądnic o mocy pozornej 62,5 MVA, 10 kV, pracujących w blokach z transformatorami trójuzwojeniowymi na rozdzielnie 110 i 30 kY. Roboczymi źródłami zasilania rozdzielni potrzeb własnych są transformatory 10/3 kV o mocy po 8 MVA przyłączone do zacisków prądnic. Moc znamionowa tych transformatorów dobrana jest do obciążenia rozdzielni potrzeb własnych z uwzględnieniem warunków samorozru- chu. Do zasilania rezerwowego potrzeb własnych służy transformator 8 MVA, 30/3 kV, wspólny dla wszystkich sekcji. Moc tego transformatora dobrana jest do zasilania jednej tylko sekcji potrzeb własnych. Transformator ten powinien być przyłączony do sieci przesyłowej pewnej ruchowo, na którą elektrownia współpracuje z sąsiednimi elektrowniami. W przypadku gdy sieć 30 kV stanowiłaby tylko sieć rozdzielczą o znaczeniu miejscowym, a współpraca z innymi elektrowniami odbywałaby się jedynie na napięciu 110 kV, należałoby transformator rezerwowy potrzeb własnych przyłączyć do rozdzielni 110 kV. Przewody zasilania rezerwowego 3 kV doprowadzone są do sekcji roboczych za pośrednictwem odłącznikowej sekcji rezerwowej SR 3 kV. Układ może być rozszerzony dla większej liczby prądnic.

Rysunek 18-3 przedstawia schemat zasilania potrzeb własnych elektrowni wyposażonej w dwie turboprądnice o mocy pozornej po – 31,5 MVA, pracujące na szyny zbiorcze rozdzielni głównej 6 kV. Sekcje robocze rozdzielni potrzeb własnych Si i Sj podzielone są odłącznikami na dwie podsekcje a i b. Układ taki bywa stosowany w przypadkach, gdy do jednej sekcji przyłączone są napędy dwóch kotłów. Zasilanie robocze sekcji Si i Sj doprowadzone jest za pośrednictwem dławików z rozdzielni głównej. Do zasilania rezerwowego obydwu sekcji służy transformator przyłączony po stronie górnego napięcia do rozdzielni sieci przesyłowej.

Zostaw komentarz

Archiwa