Uziemienie (rys. 20-15) składa się z uziomu lub układu uziomów, z przewodów uziomowych, z przewodów łączących stosowanych w układach uziomowych, z probierczego zacisku uziomowego, z głównego przewodu uziemiającego oraz z przewodów uziemiających. Dobrze wykonane uziemienie powinno mieć dużą wytrzymałość mechaniczną i odporność na wpływy chemiczne, a ponadto małą oporność uziemienia. W zależności od sposobu wykonania rozróżniamy:
– 1. Uziomy naturalne, jakimi mogą być rury wodociągowe ułożone w ziemi, pancerze kabli ułożonych w ziemi oraz metalowe części budynków i urządzeń, które mają dobre połączenie z ziemią.
– 2. Uziomy sztuczne, wkopywane pionowo – płyty, sztaby lub rury oraz wkopywane poziomo – taśmy, linki lub druty.
W miarę możności należy zawsze wykorzystać uziomy naturalne, aby obniżyć koszt urządzenia. Uziomy sztuczne poziome stosuje się tam, gdzie warstwa gleby ma dużą wilgotność a znajduje się na podłożu o złej przewodności, uziomy pionowe zaś tam, gdzie niżej położone warstwy gleby mają lepszą przewodność właściwą niż łatwo wysychające górne warstwy ziemi.
Najczęściej stosujemy uziomy rurowe długości ok. 5 m wbijane co ok. 15 m 1 połączone na głębokości ok. 1 m taśmą, która stanowi uziom poziomy. Uziomy te wykonuje się ze stali grubości do 5 mm i szerokości co najmniej 25 mm, ocynkowanej na gorąco, co zapobiega szybkiej korozji. Jeśli grunt nie ma właściwości korozyjnych, stosujemy taśmy stalowe nie ocynkowane, lecz nieco grubsze, aby uzyskać ten sam 25-letni okres pracy, jaki osiąga się przy zastosowaniu taśmy ocynkowanej.
Leave a reply