Składowanie węgla
Skład węgla przeznaczony jest do za bezpieczenia ciągłości pracy elektrowni w razie przerwy w dostawie węgla oraz do przyjęcia dostaw węgla przekraczających jego bieżące zużycie. W zależności od ich przeznaczenia rozróżniamy składy zapasowe i składy robocze (buforowe). Składy zapasowe przeznaczone są do planowego przechowzywania większych ilości węgla. Ze składów tych pobiera się węgiel w tych przypadkach, gdy jego dostawa jest mniejsza od zużycia. Może się to zdarzyć w okresach zimowych w elektrowniach oddalonych od kopalni węgla. Składy robocze natomiast przeznaczone są do bieżącego wyrównywania niewielkich różnic między dostawami a zużyciem węgla. W składach tych jest ciągły ruch, są one związane z ruchem kotłowni i powinny być położone jak najbliżej kotłowni. Ilość węgla na składzie zapasowym i roboczym zależy od: mocy elektrowni, jej odległości od kopalni, jej położenia i specyficznych warunków pracy. W większości przypadków przy dostawie węgla koleją przyjmuje się zapas równy najwyższemu miesięcznemu zużyciu węgla. Dla nowoczesnych dużych elektrowni zawodowych o mocy 50 -r- 200 MW daje to zapas w przybliżeniu 30 -f- 200 tys. ton. Aby ułatwić określenie ilości węgla znajdującego się na składzie, układa się go w kształcie regularnych brył. i
Niektóre gatunki węgla, magazynowane przez dłuższy czas w grubych warstwach mają skłonności do samozapłonu. Z tego powodu przepisy eksploatacyjne nakazują systematyczną kontrolę temperatury wnętrza składu i natychmiastowe zużycie węgla, którego temperatura podniosła się powyżej 60 °C. Z tego powodu węgiel na składzie powinien być okresowo wymieniany.