Rodzaje kabli, ich ustrój i oznaczenia cz. II
Pod względem rodzaju izolacji rozróżniamy kable w izolacji papierowej i kable w izolacji gumowej. Powszechnie stosuje się kable w izolacji papierowej nasyconej olejem mineralnym, ponieważ posiadają one wysoką wytrzymałość elektryczną, co umożliwia wykonywanie kabli na napięcie do 220 kV, a ponadto kable te są odporne na wysokie temperatury, a, więc mogą być znacznie obciążone. Kable w izolacji gumowej są wykonywane przeważnie tylko na napięcie 1 kV. Są one giętkie, co pozwala na wykonywanie mniejszych krzywizn oraz dobrze pracują w pozycji pionowej, ale dopuszczają niższe temperatury nagrzania, żył, a więc mniejsze obciążenie.
Kable z izolacją papierową dzielimy na kable z izolacją rdzeniową i na kable ekranowe. Żyły miedziane lub aluminiowe są owinięte taśmami papieru izolacyjnego, a szczeliny między żyłami wypełnione papierem lub jutą, aby rdzeń otrzymał przekrój kołowy. Rdzeń jest owinięty ponadto kilkoma warstwami papieru. Po wysuszeniu w próżni rdzeń jest nasycony olejem kablowym. Ponieważ rozkład pola elektrycznego w kablu trójżyłowym z izolacją rdzeniową jest niejednorodny, przeto kable z izolacją rdzeniową są stosowane tylko na napięcie do 10 kV włącznie. Dla wyższych napięć są wykonywane kable ekranowe, w których każda żyła jest owinięta warstwą papieru metalizowanego lub dziurkowaną cienką taśmą metalową. Po skręceniu żył w rdzeń owija się kabel taśmą bawełnianą przetykaną drucikami dla uzyskania metalicznego połączenia ekranów trzech żył ze sobą i z powłoką ołowianą. Dzięki takiej konstrukcji uzyskuje się równomierny rozkład linii sił pola elektrycznego i kable ekranowane mają większą wytrzymałość na przebicie niż kable z izolacją rdzeniową. Kable ekranowane wykonuje się na napięcie 15 -i- 60 kV. Dla zabezpieczenia izolacji przed działaniem wilgoci i kwasów pokrywa się każdą żyłę kabla oddzielnie lub skręcone w rdzeń żyły razem szczelną powłoką ołowianą o grubości 1 – 2,5 mm2 w zależności od średnicy kabla. Kable w powłoce ołowianej nałożonej na poszczególne żyły nazywamy trójpłaszczowymi.
– 1. Kable, które mają na wierzchu izolacji żył tylko powłokę oło- wianą.
– 2. Kable w osłonie włóknistej, które na płaszczu ołowianym po- nadają powłokę ochronną złożoną z dwóch warstw papieru, którym owinięty jest ołów powleczony uprzednio warstwą ochronnej masy asfaltowej i z obwoju z juty lub sznurków papierowych nasyconych masą asfaltową.
– 3. Kable opancerzone taśmą stalową lub drutami okrągłymi, płaskimi lub profilowymi.