Elektrownie cieplne w Polsce
Elektrownie cieplne spalają u nas przeważnie węgiel kamienny, ale obecnie przewidziano budowę elektrowni spalających węgiel brunatny i torf. Obecnie mamy już kilka elektrowni' spalających węgiel brunatny, a przewiduje się nowe elektrownie w miejscowościach bogatych w złoża węgla brunatnego. Elektrownia o mocy 200 KM przy 6000 godzin rocznego użytkowania mocy zainstalowanej zużywa rocznie ok. 2,1 min ton węgla brunatnego, a więc na przyjmowany średnio 50-letni okres eksploatacji elektrowni musi istnieć możliwość wydobycia z kopalni ponad 100 min ton węgla brunatnego.
W elektrowniach wodnych moc wytwarzana przez wodę zależy od przepływu wody (w ma/sek) oraz od jej spadku. Spadek wody uzyskuje się przez spiętrzenie wody przy pomocy zapory ustawionej na rzece, przez poprowadzenie wody kanałem po drodze znacznie krótszej niż normalne koryto rzeki i wreszcie przez skierowanie jej przy pomocy kanałów i rurociągów z wysoko położonych zbiorników do turbin ustawionych poniżej. Zapory ustawione na rzece powodują spiętrzenie wody, która tworzy sztuczny zbiornik gromadzący wodę zarówno w czasie opadów, jak też przy mniejszym zapotrzebowaniu na energię elektryczną. Zbiornik wody jest więc naturalnym akumulatorem energii’ i umożliwia wyrównanie jej zapotrzebowania. Gdy niskie brzegi rzeki uniemożliwiają duże spiętrzenie wody, rzekę zagradzamy jazem kierując wodę do bocznego kanału mającego możliwie mały spadek, przez co u dolnego wlotu kanału do rzeki uzyskuje się spadek odpowiedni do ustawie ni a turbin wodnych. Takie elektrownie wodne nazywamy przepływowymi. W terenach górskich zamykamy naturalny odpływ jezior lub rzek i kierujemy wodę rurociągami do elektrowni.