W rdzeniu transformatora pulsuje zmienny strumień magnetyczny wytworzony przez prąd płynący w uzwojeniu pierwotnym. Użyteczna część tego strumienia przenosi energię elektryczną z uzwojenia pierwotnego na wtórne. Natomiast pozostała część strumienia, tzw. strumień rozproszenia, obejmuje tylko jedno z uzwojeń. W budowie transformatorów dąży się do uzyskania możliwie najmniejszego strumienia rozproszenia przez odpowiednie ukształtowanie rdzenia i rozmieszczenie na nim uzwojeń.
Jeśli uzwojenie pierwotne transformatora (rys. 8-1) byłoby umieszczone na jednym słupie rdzenia, a uzwojenie wtórne na drugim, to strumienie rozproszenia każdego z uzwojeń omijające drugie uzwojenie byłyby duże i dlatego ten sposób budowy transformatorów nie jest stosowany.
Najczęściej buduje się tzw. transformatory rdzeniowe (rys. 8-2). Składają się one z trzech słupów (1) oraz z dwóch łączących je jarzm (2). Na każdym słupie są umieszczone uzwojenia pierwotne i wtórne. W transformatorach rdzeniowych strumień magnetyczny jest lepiej obejmowany przez oba uzwojenia i dlatego ten typ transformatorów stosowany jest najczęściej.
Stosunkowo bardzo rzadko i tylko przy specjalnych wymaganiach zakładów przemysłowych mających silne i częste wahania obciążenia stosuje się tzw. transformatory płaszczowe. Uzwojenia pier- wotne i wtórne, umieszczone na słupie środkowym, są otoczone z obu stron płaszczem stalowym utworzonym przez pozostałe słupy. Dzięki temu strumień magnetyczny zamyka się prawie całkowicie przez stal i dlatego strumienie rozproszenia są nieznaczne. Kozt bu- dov.y transformatora płaszczowego jest jednak znacznie wyzszy.
Leave a reply