Destylacja wody dodatkowej
Opisane wyżej metody chemicznego zmiękczania wody okazują się niewystarczające dla wody dodatkowej, przeznaczonej do uzupełniania strat w obiegu nowoczesnych kotłów wysokoprężnych o dużej wydajności pary z jed- nego metra kwadratowego powierzchni ogrzewanej. Kotły te wymagają zasilania wodą destylowaną. Urządzenia służące do destylacji wody dodatkowej nazywamy wyparkami.
Wyparki są to wymienniki ciepła, w których para grzejna przepływająca przez rurki powoduje odparowanie wody znajdującej się na zewnątrz rurek. Stosuje się wyparki kilkustopniowe, w których opary z jednego stopnia służą jako para grzejna dla następnego stopnia. Pierwszy stopień wyparek ogrzewa się przy pomocy pary upustowej z turbin, opary ostatniego stopnia skrapla się w specjal- nym skraplaczu służącym zwykle do podgrzewania wody surowej lub kondensatu. Do zasilania, wyparek stosuje się wodę zmiękczoną chemicznie jednym z opisanych wyżej sposobów. Schemat zasadniczy dwustopniowej wyparki przedstawiono na rys. 3-25.
Woda zasilająca kotły parowe powinna być uwolniona od rozpuszczonych w niej gazów, a mianowicie tlenu i dwutlenku węgla pojawiającego się w wodzie jako produkt reakcji chemicznych przy zmiękczaniu wody metodą wymiany zasad. Dla kotłów niskiej i średniej prężności dopuszcza się zawartość tlenu w wodzie zasilającej 0,02 0,03 mg/1, a dla kotłów wysokoprężnych woda zasilająca zawierać może jedynie s ślady tlenu. Przy dobrej eksploatacji turbin zawartość tlenu w kondensacie nie powinna przekraczać 0,05 mg/1. Na drodze pompowania kondensatu z turbin do zbiornika wody zasilającej możliwe jest zassanie powietrza, co powoduje, że ostateczna zawartość tlenu w wodzie zasilającej byłaby znacznie wyższa od dopuszczalnej, gdyby nie stosowano specjalnych urządzeń do odgazowania całej ilości wody zasilającej.