Elektrownie mają zasadniczo inne warunki pracy niż wszelkie zakłady przemysłowe. Mogą one mianowicie wytwarzać tylko taką ilość energii elektrycznej, jaka jest zapotrzebowana w danej chwili przez wszystkie odbiorniki przyłączone do sieci zasilanej przez daną elektrownię.
Zmiany obciążenia elektrowni przedstawiamy zwykle w postaci wykresów obciążeń. Na rys. 2-2 przedstawiono przykładowo dobowy wykres obciążeń elektrowni. Powierzchnia wykresu (zakreskowa- na na rysunku) jest równa ilości energii elektrycznej wytworzonej w elektrowni w megawatogodzinach (MWh). Aby ułatwić obliczenie wytworzonej ilości energii, możemy wykonać schodkowy loykres (rys. 2-3), przy czym zakładamy, że obciążenie jest stałe w okresie między dwoma odczytami.
Wykresy dobowe wszystkich dni w roku najlepiej charakteryzują zmianę obciążeń, ale dla zorientowania się w warunkach pracy elek trowni wystarczają na ogół dobowe wykresy obciążeń w charakterystycznych dniach. Dla większości elektrowni najważniejszy jest wykres obciążeń w jednym dniu zimowym i w jednym dniu letnim. W elektrowniach zasilających okręgi wiejskie charakterystyczny jest również wykres obciążeń w dniu wiosennym oraz jesiennym. Zwiększone prace w zelektryfikowanych gospodarstwach rolnych wpływają znacznie na całkowite obciążenie elektrowni.
Szczytowym, obciążeniem dobowym Pmax lub rocznym PT max nazywamy największe obciążenie elektrowni w ciągu doby lub roczny.
Odbiorców elektrowni dzielimy na charakterystyczne grupy, np. siłowe, świetlne, przemysłowe, obciążenia okręgów wiejskich, obciążenia miejskie (oświetlenie mieszkań, oświetlenie zewnętrzne, tramwaje), obciążenie zelektryfikowanego transportu. Rys. 2-4 przedstawia typowy wykres obciążeń dobowych oświetlenia mieszkań, a na rys. 2-5 wykres obciążeń dobowych oświetlenia zewnętrznego.
Leave a reply