Wyzwalacze
Wyzwalaczami nazywamy przyrządy pomocnicze ustawione na wyłącznikach, których zadaniem jest działanie mechaniczne na zamek wyłącznika i jego otwarcie. Wyzwalacze działają pod wpływem zmiany natężenia prądu przepływającego przez nie. Rozróżniamy przede wszystkim “wyzwalacze nadmiarowo-prądowe, stanowiące elementy zabezpieczające (patrz pkt 13.2.2), oraz tzw. loybijaki służące do wyzwalania wyłączników pod wpływem impulsów prądu sterowniczego przekazywanych przez przyrządy do sterowania zdalnego lub przekaźniki. Zależnie od sposobu zasilania rozróżniamy wyzwalacie nadmiarowo-prądowe pierwotne, przez których uzwojenia przepływa bezpośrednio prąd obwodów pierwotnych, oraz wtórne, zasilane za pośrednictwem prze- kładników prądowych.
Wyzwalacze pierwotne nadmiarowo-prądowe- mogą być budowane na zasadzie elektromagnesowej łub cieplnej. Wyzwalacze elek- tromagnesowe działać mogą bezzwłocznie lub ze zwłoką niezależną lub zależną od natężenia prądu. Wyzwalacze cieplne działają zawsze ze zwłoką zależną od natężenia prądu. Przykład konstrukcji wyzwalacza elektromagnesowego pierwotnego ze zwłoką czasową niezależną przedstawia rys. 15-23. Wyzwalacze pierwotne zabudowuje się bezpośrednio na izolatorach poszczególnych biegunów wyłącznika. Sposób umocowania wyzwa- laczy pierwotnych na wyłącznikach przedstawiony jest na rys. 15-10 i rys. 15-15, Wyzwalacze pierwotne znajdują się pod pełnym napięciem linii połączone są one z zamkiem wyłącznika za pośrednictwem drążków z materiału izolacyjnego. Działanie wyzwalaczy pierwotnych jest niezbyt pewne i dokładne, a konserwacja ich jest trudna, gdyż nie można ich dotykać bez wyłączenia linii zabezpieczonej Z tego powodu wyzwalacze pierwotne stosowane są coraz rzadziej i tylko dla zabezpieczenia mniej ważnych odbiorów lub w niewielkich rozdzielniach sieciowych, w których brak jest pomocniczego źródła prądu.