Wyłączniki wodne

Rysunek 15-14 przedstawia przekrój komory gaszącej wyłącznika wodnego. Między stycz- ką ruchomą 1 poruszającą się w górę a wieńcową styczką stałą 2 powstaje łuk elektryczny, który pali się w komorze 3 cylindra wewnętrznego 4. Pod wpływem działania łuku woda paruje i wytwarza znaczne ciśnienie w komorze 3. Ciśnienie powoduje elastyczne odkształcenie pierścienia 5, cy linder 4 podnosi się nieco, a między nim a stożkowym siedliskiem 7 cylindra zewnętrznego 6 powstaje szczelina. Powoduje to obniżenie ciśnienia w komorze 3, na skutek czego woda gwałtownie paruje, a cząstki pary i wody dostają się do 4 i komory kondensacyjnej 8 gasząc iuk przy przejściu prądu przez zero 9 jest wskaźnikiem poziomu gasiwa. Zasadniczym elementem komory gaszącej jest w tym przypadku pierścień elastyczny i dlatego nazywają się komorami elastycznymi.

Rysunek 15-15 przedstawia wygląd wyłącznika ekspansyjnego wnętrzowego 10 kV, 600 A, 100 MVA. W górnej części kolumn wyłącznika zabudowane są dodatkowe noże odłącznikowe. Mają one na celu stworzenie widocznej przerwy, ponieważ przerwa izolacyjna wewnątrz kolumn jest stosunkowo niewielka, co mogłoby prowadzić do jej przebicia w stanie wyłączonym pod wpływem przepięć. Przy zamykaniu wyłącznika najpierw włącza się nóż, a później zestyk w kolumnach, przy otwieraniu kolejność jest odwrotna. Napęd wyłącznika jest najczęściej pneumatyczny i wbudowany jest w podstawę wyłącznika.

Wyłączniki wodne stosowane są często w rozdzielniach 6 kV potrzeb własnych elektrowni. Wymiary ich są małe, co umożliwia oszczędną budowę rozdzielni. Buduje się wyłączniki wodne dla najwyższych napięć i na znaczne moce wyłączalne. Zdolność gaszenia luku w wyłącznikach małoolejowych i wodnych zależy od natężenia prądu wyłączanego. ,