Wskaźniki stanu izolacji – kontynuacja
Schematy połączeń do kontroli stanu izolacji w rozdzielniach wysokiego napięcia przedstawiono na rys. 20-13 i 20-14. Kontrola stanu izolacji w obwodach sterowniczych i sygnalizacyjnych prądu stałego jest specjalnie ważna ze względu na znaczenie tych obwodów dla niezawodnej pracy elektrowni. Najczęściej występuje doziemienie jednego lub obu przewodów obwodu. Dwubiegunowe zwarcie powoduje przepalenie się bezpieczników zabezpieczających dany odcinek sieci. Natomiast doziemienie jednego przewodu nie powoduje przepalenia się bezpiecznika i cały obwód pracuje nadal. Jest to jednak niebezpieczne, gdyż drugie doziemienie w innym miejscu tego przewodu może spowodować fałszywe zadziałanie sygnalizacji lub zabezpieczeń. Aby temu zapobiec, kontroluje się stale stan izolacji sieci prądu stałego względem ziemi. Najprostszy schemat połączeń dla, kontroli przedstawiono na rys. 23-fi. Jeden zacisk woltomierza jest uziemiony, a drugi za pomocą przełącznika można przyłączyć do sieci prądu stałego. Przy sprawdzaniu stanu izolacji przełącznik przedstawia się kolejno na styki 1 i 2. Jeśli izolacja jest w porządku, to w obu przypadkach przez woltomierz nie przepływa prąd i jego wskazówka stoi na zerze podziałki. Przy uszkodzeniu izolacji, np. ujemnego przewodu sieci, i przy ustawieniu przełącznika w pozycji 2, prąd nie przepływa przez woltomierz i wskazówka jego nie wychyla się, a przy ustawieniu w pozycji 1 dodatni biegun sieci łączy się przez woltomierz z ziemią z biegunem ujemnym i wskutek tego przez woltomierz przepływa prąd i następuje wychylenie wskazówki przyrządu.
Schemat połączeń do kontroli stanu izolacji sieci prądu stałego za pomocą dwóch woltomierzy przedstawiono na rys. 23-7. W normalnych warunkach pracy każdy woltomierz wskazuje połowę napięcia między przewodami. Przy pełnym doziemieniu jednego przewodu sieci wskazania woltomierza przyłączonego do tego przewodu są równe zeru, a drugi woltomierz wskazuje pełne napięcie między przewodami. Przy przejściowym oporze w miejscu uszkodzenia wskazania woltomierza przyłączonego do uszkodzonego przewodu są większe od zera, lecz mniejsze od połowy napięcia między przewodami, a wskazania drugiego woltomierza są mniejsze od napięcia między przewodami, lecz większe od połowy tego napięcia.