Mniejsze turbiny buduje się jako jednokadłubowe, natomiast turbiny o większej mocy buduje się o kilku kadłubach. Największa jednostka turbinowa o mocy 200 MW została zbudowana jako wielo- kadlubowa. Turbiny jednokadłubowe wykonuje się do mocy ok. 60 MW przy 3000 obr/min i 90 MW przy 1500 obr/min. Turbiny parowe służące do napędu prądnic elektrycznych buduje się najczęściej na taką prędkość obrotową, aby możliwe było bezpośrednie sprzężenie turbiny z prądnicą. Dla otrzymania częstotliwości 50 Hz
– b) wo-kondensacyjnej, d) upustowo-przeciwprężnej i – turbina, 2 – prądnica, 3 – skraplacz pary, 4 – pompa skropiin, 5 – podgrzewacz skroplin, (i – przewód pary odlotowej dwubiegunowa prądnica musi wykonać 3000 obr/min, a czterobie- gunowa – 1500 obr/min. Większość turbin buduje się w Europie na 3000 obr/min.
W zależności od stopnia wykorzystania pary w turbinie rozróżniamy turbiny kondensacyjne, przeciwprężne i upustowe. W turbinach kondensacyjnych para zostaje wykorzystana całkowicie do wytwarzania energii elektrycznej. W turbinach przeciwprężnych natomiast para zostaje tylko częściowo wykorzystana do produkcji energii elektrycznej. Para wylotowa z turbiny wykazuje dość znaczną prężność (kilku do kilkudziesięciu atn) i służy do celów grzewczych lub kierowana jest do turbin niskoprężnych. Turbiny upustowo-kondensacyjne lub przeciwprężne umożliwiają odbiór znacznych ilości pary dla celów grzewczych i technologicznych. Rys, 3-18 przedstawia uproszczone schematy różnych typów turbin.
Leave a reply