Nawęglanie – dalszy opis
Wagony samorozladowujące się budowane są najczęściej z uchylnymi ścianami bocznymi, po otwarciu których węgiel samoczynnie wysypuje się z wagonu. Wagony tego typu rozładowuje się albo nad zasobnikami wgłębnymi, albo na pomostach zbudowanych nad dołami węglowymi lub podniesionych ponad powierzchnię terenu. Zastosowanie wagonów samorozładowujących się stanowi najnowocześniejszy sposób dostawy i’ rozładunku węgla kolejami.
Jeśli elektrownia położona jest nad spławną rzeką lub kanałem węgiel może być dostarczany do elektrowni barkami. Do rozładunku barek stosowane są prawie wyłącznie urządzenia chwytakowe. Ze względu na to, że rzeki w naszym klimacie nie są spławne przez cały rok, dostawa węgla drogą wodną nie może być jedynym sposobem dostawy węgla do elektrowni. Należy podkreślić, że dostawa węgla drogą wodną jest ekonomiczna tylko przy dużych odległościach i w tych przypadkach, gdzie barki mogą być wykorzystane w drodze powrotnej do przewożenia innych materiałów masowych, np. rud żelaza.
W elektrowniach położonych niedaleko kopalni węgla stosuje się często bezpośrednią dostawę węgla z sortowni przy kopalni do kotłowni elektrowni. Przy dalszych odległościach (do kilkunastu km) stosuje się kolejki linowe, a przy bezpośrednim sąsiedztwie kopalni – przenośniki taśmowe. Węgiel dostarcza się w tych przypadkach wprost do zasobników przykotlowych.