Kadzie transformatorów olejowych

Wadą jest mała odporność na wilgoć oraz na szkodliwe dla izolacji wyziewy. Z tych względów konieczne jest ustawianie transformatorów suchych w pomieszczeniach zamkniętych o dobrej wentylacji i możliwie równomiernej temperaturze.

Obecnie powszechnie stosowane są transformatory olejowe, w których uzwojenie jest chłodzone olejem. Rdzeń wraz z uzwojeniami zanurzony jest w szczelnej kadzi stalowej, wypełnionej całko- f wicie olejem izolacyjnym. Ponieważ olej ma bardzo dobre własności izolacyjne i wysoką zdolność pobierania ciepła z uzwojeń i’ rdzenia, transformatory olejowe można wykonywać dla dowolnie wysokich napięć i dla dużych mocy znamionowych.

Kadzie transformatorów olejowych są wykonywane z blach gładkich lub z żebrami, a transformatory o większej mocy mają przymocowane do skrzyni radiatory, w których krąży olej, co znacznie zwiększa powierzchnię chłodzenia. Przy naturalnym chłodzeniu oleju kadzie gładkie stosuje się tylko do transformatorów o mocy do 50 kVA i na napięcie do 6 kV. Ponadto gładkie kadzie stosuje się również i dla dużych transformatorów, ale tylko przy sztucznym chłodzeniu obiegowym oleju, które będzie później szczegółowiej omówione.

Dla transformatorów o mocy znamionowej wyższej od 50 kVA i napięciu wyższym od 6 kV kadzie wykonuje się z żebrami lub też wyposaża się kadzie w radiatory. Kadzie z żebrami nie są wykonywane dla transformatorów o mocy wyższej od 1500 kVA, bowiem praktyka wykazała, że ze względu na małą wytrzymałość mechaniczną takich kadzi utrudniony jest transport transformatorów napełnionych olejem. Ponadto wielokrotnie stwierdzono rozerwanie się kadzi przy uszkodzeniach wewnętrznych. Dlatego obecnie kadzie z żebrami są stosowane bardzo rzadko. W ZSRR są stosowane wyłącznie radiatory rurowe. Na rys. 8-5 przedstawiono radziecki transformator z radiatorami.