Styczniki

Budowa i działanie elektromagnesu sterującego. Stycznikami nazywamy wyłączniki, których zestyki utrzymywane są w położeniu zwartym pod działaniem elektromagnesu sterującego i tylko tak długo, jak długo elektromagnes ten znajduje się pod prądem. Zestyki rozwierają się pod działaniem sprężyn lub sił ciężkości działających na części ruchome stycznika. Uzwojenia elektromagnesów styczników mogą być zasilane prądem stałym lub zmiennym. Najczęściej zasila się je z dwóch zacisków na dopływie stycznika. Na rys. 26-13 przedstawiono trójbiegunowy stycznik suchy produkcji krajowej na prąd znamionowy 15 A. Stycznik zmontowany jest na podstawie izolacyjnej 1. Styczki ruchome umocowane są do poprzeczki izolacyjnej 2, ułożyskowanej obrotowo na wsporniku przykręconym do podstawy izolacyjnej. Rdzeń elektromagne su włączającego 3 przymocowany jest również do podstawy stycznika, a jego zwora połączona jest z poprzeczką izolacyjną 2. Gdy przez uzwojenie elektromagnesu przepływa prąd, jego zwora zostaje przyciągnięta do rdzenia, co powoduje zwarcie zestyków stycznika i napięcie sprężyn na styczkach ruchomych. Po przerwaniu prądu w obwodzie elektromagnesu sprężyny te wywołują szybkie rozwarcie zestyków i odepchnięcie poprzeczki’ izolacyjnej w położenie pierwotne. Styczki ruchome są połączone z zaciskami przy pomocy połączeń giętkich.

Elektromagnesy włączające mogą być zbudowane dla zasilania prądem zmiennym lub stałym. Uzwojenia elektromagnesów muszą być dokładnie dobrane do napięcia zasilającego. Przy zbyt niskim napięciu siła elektromagnesu jest zbyt mała, co powoduje niedostateczny docisk zestyków, a przy zbyt wysokim napięciu grozi przepalenie uzwojenia elektromagnesu. Rdzenie i zwory elektromagnesów przeznaczonych do zasilania prądem zmiennym, wykonane są z izolowanych blach transformatorowych.