Ze wzoru tego widzimy, że im większa jest oporność podłogi w stosunku do oporności ciała ludzkiego, tym napięcie dotyku U a stanowi mniejszą część napięcia fazowego Uf.
W układach z izolowanym punktem zerowym w przypadku do- ziemienia jednej fazy przez człowieka znajdującego się w warunkach przedstawionych na rys. 20-0 przepływa większy prąd, gdyż wówczas U- (20-3)
Rc -H Rp przy czym U jest napięciem między- przewodowym w V. Doświadczenia wykazały, że prąd do 25 mA nie wywołuje poważnych następstw dla organizmu ludzkiego, a im prąd ten jest większy, przy tym krótszym czasie działania prądu życiu człowieka grozi poważne niebezpieczeństwo. Np. przy prądzie ok. 75 mA śmierć następuje dopiero po kilku minutach, a przy prądzie większym występuje już tak silne migotanie komór sercowych, że powoduje ono natychmiastową śmierć. Prądy większe od 3 A powodują silne oparzenia skóry i zniszczenie mięśni, mogą też wywołać w następstwie zatrucie organizmu. Oporność ciała ludzkiego, od której zależy wielkość prądu Ic, składa się z oporności ciała bez naskórka, która wynosi ok. 1000 ił oraz z oporności naskórka, na którą poważnie wpływa wilgoć pochodzenia zewnętrznego i wewnętrznego (pocenie się).
Rysunek 20-10 przedstawia wykresy zależności oporności ciała ludzkiego od napięcia suchego i wilgotnego naskórka. Jako graniczną wartość napięcia bezpiecznego dla człowieka przyjmuje się 50 V, a więc jeśli napięcie robocze przekracza tę wartość, to zawsze istnieje możliwość niebezpiecznego porażenia człowieka. Zależy to jednak od czasu trwania niebezpiecznego napięcia, od jego wysokości, od oporności przejścia prądu elektrycznego do podłogi, od oporności ciała ludzkiego i wreszcie od sposobu dotknięcia części znajdujących się pod napięciem. W tabl. 20-1 podano wg przepisów radzieckich podział pomieszczeń pod względem niebezpieczeństwa porażenia elektrycznego.
Leave a reply