Równoległą pracą transformatorów nazywamy pracę, przy której są one przyłączone po stronie pierwotnej i po stronie wtórnej równolegle. Przy pracy równoległej rozróżniamy pracę na szyny zbiorcze i na sieć. Jeżeli transformatory są ustawione w tym samym budynku i przyłączone do tych samych szyn zbiorczych po stronie pierwotnej i wtórnej, to mamy do czynienia z praco równoległą na szyny zbiorcze. Jeżeli jednak między poszczególnymi transformatorami są dłuższe lub krótsze odcinki sieci przesyłowej, mówimy o równoległej pracy na sieć.
Przy pracy równoległej na szyny zbiorcze musi być spełniony szereg warunków określonych przepisami:
– 1. Wszystkie transformatory muszą mieć jednakowe przekładnie przy biegu jałowym (dopuszczalne są odchylenia w granicach ± 0,5%).
– 2. Napięcia zwarcia poszczególnych transformatorów nie powinny odbiegać więcej niż o ± 10% od średniej wartości napięć zwarcia wszystkich transformatorów pracujących równolegle. Uzyskujemy wówczas rozdział całkowitego obciążenia odpowiadający w przybliżeniu mocom znamionowym transformatorów współpracujących.
– 3. Przy stałej pracy równoległej stosunek mocy znamionowej transformatorów nie powinien być większy niż 3 : 1, a pożądane jest, aby moce transformatorów pracujących równolegle były równe.
– 4. Transformatory włączane do pracy równoległej powinny mieć jednakowe grupy układów połączeń. Transformatory należące do tej samej grupy połączeń (tabl. 8-1) mogą pracować równolegle przy zachowaniu warunków podanych w punktach 1, 2 i 3. Natomiast ności faz w układzie bez prze- w układzie z przewodem zerowym wodu zerowego z transformatorów należących do innych grup mogą pracować równolegle tylko transformatory grupy 3 i‘ 4 pod warunkiem, że ich zaciski będą przyłączone do właściwych szyn, jak zamieszczono w tabl. 8-2.
Przyłączenie do szyn zacisków transformatora grupy 3 U V W u V w i trzy możliwości przyłączenia do szyn zacisków równolegle pracującego transformatora grupy i z transformatorem grupy 3 U W V w V u
Przed pierwszym włączeniem transformatora do pracy równoległej należy sprawdzić zgodność faz. W tym celu między jednoimien- ne fazy po stronie dolnego napięcia transformatora włącza się lampy probiercze lub woltomierze. W układach bez przewodu zerowego lampy powinny być dobrane na podwójne napięcie między przewodowe, gdyż może ono wystąpić przy błędnym połączeniu. Jak przedstawiono na rys. 8-9, łączy się ze sobą tylko jedną fazę (przez szynę zbiorczą R), oba wtórne uzwojenia transformatorów, a między pozostałymi fazami sprawdza się napięcie. Jeżeli między wszystkimi fazami nie ma napięcia, to połączenie jest wykonane należycie. Na rys. 8-10 przedstawiono sposób sprawdzania zgodności1 faz w układzie z przewodem zerowym. W tym przypadku punkt zerowy transformatorów jest przyłączony do szyny zerowej i napięcie sprawdzamy między trzema fazami. Połączenie jest wykonane dobrze, gdy między trzema parami jednakowych zacisków nie ma napięcia.
Leave a reply