Łuk elektryczny

Przerywanie obwodów prądowych w łącznikach polega na oddalaniu się styczek zwartych ze sobą w normalnej pracy. Pomiędzy styczkami powstaje wówczas pole elektryczne, którego natężenie jest tym większe, im wyższe napięcie panuje między nimi i im mniejsza jest ich wzajemna odległość. Pod działaniem pola elektrycznego następuje jonizacja otaczającego gazu lub cieczy. Po osiągnięciu pewnego stopnia jonizacji przerwa między styczkami zostaje przebita, powstaje wyładowanie iskrowe i zapala się luk elektryczny odznaczający się przede wszystkim bardzo wysoką temperaturą wynoszącą średnio 3000 -4- 4000 °C. Im wyższe jest natężenie prądu, tym większa jest średnica luku i tym wyższa jest temperatura jego części środkowej. Łączniki buduje się tak, aby luk został jak najszybciej zgaszony. Na przebieg gaszenia luku elektrycznego w łącznikach duży wpływ ma środowisko, w którym się pali łuk. Gaszenie łuku odbywa się bardzo często w powietrzu, jednak znacznie lepsze właściwości gaszenia łuku ma wodór, para wodna i dwutlenek węgla. Za pomocą pary wodnej gasi się łuk w wyłącznikach wodnych. Gaszenie łuku wodorem zachodzi’ w wyłącznikach olejowych, gdyż wodór stanowi główny produkt rozkładu oleju. Dwutlenku węgla używa się do gaszenia łuku powstającego przy zwarciach w uzwojeniach prądnic przy pomocy specjalnych gaśnic.

W celu szybkiego zgaszenia luku stosuje się w nowoczesnych łącznikach następujące środki: 1) zwiększenie szybkości oddalania się styczek, 2) kierowanie na luk strumienia zimnego, niezjonizowa- nego gazu, 3) wykorzystanie elektrodynamicznego działania pola magnetycznego, przesuwającego i rozrywającego luk.

Na przebieg gaszenia luku duży wpływ ma materiał styczek. Najlepiej zachowują się styczki z metali trudno topliwych o wysokiej temperaturze parowania, dużej pojemności i przewodności cieplnej.