Izolatory przepustowe

Izolatory przepustowe umożliwiają przeprowadzanie przewodów przez ścianki uziemione. Rozróżniamy izolatory prze-pustowe wnętrzowe i wyjściowe, których jedna strona dostosowana jest do pracy na wolnym powietrzu. Izolatory wyjściowe bywają ponadto proste lub skośne. Dla niezbyt wielkich prądów znamionowych wykonuje się izolatory przepustowe ze sworzniem miedzianym wewnątrz izolatora. Dla dużych prądów i napięć do 10 kV wykonuje się izolatory przepustowe wnętrzowe umożliwiające przewleczenie przez nie szyn płaskich. Podobnie jak izolatory wsporcze, izolatory przepustowe także dzieli się na grupy O, A, B i C o różnej wytrzymałości mechanicznej. Izolatory przepustowe dla napięć do 20 kV wykonuje się przeważnie z porcelany. Dla napięć powyżej 20 kV stosuje się często izolatory przepustowe porcelanowe napełnione olejem izolacyjnym. Porcelana odgrywa tu zasadniczo rolę zbiornika oleju. Izolatory tego typu nie mogą pracować w położeniu poziomym, gdyż poduszka powietrzna zapewniająca rozszerzalność oleju pod wpływem zmian temperatury powinna się znajdować w pobliżu górnego zacisku izolatora. Do pracy w położeniu poziomym nadają się natomiast tzw. izolatory kondensatorowe, w których izolację stanowi papier bakelizowany nawinięty w wielu warstwach przedzielonych kilkoma ekranami z folii aluminiowej lub cienkiej warstewki grafitu nałożonej sposobem natryskowym. Zadaniem ekranów jest równomierne rozłożenie pola elektrycznego, co zwiększa wytrzymałość elektryczną. Długość ekranów jest w każdej następnej warstwie coraz krótsza (rys. 15-6). Izolatory przepustowe kondensatorowe stosuje się do najwyższych napięć. W wykonaniu napowietrznym izolatory tego typu mają dodatkową osłonę porcelanową, odporną na wpływy atmosferyczne.