Rurki układa się na wierzchu lub pod tynkiem w zależności od rodzajów pomieszczenia oraz od tego, czy instalacja nie jest narażona na uszkodzenia mechaniczne lub też czy zachodzi obawa takich uszkodzeń. W pomieszczeniach suchych, w których nie ma obawy gromadzenia się wilgoci w powietrzu, prowadzi się rurki płaszczowe po wierzchu lub pod tynkiem, jeśli nie grożą uszkodzenia mechaniczne. Jeśli instalacja jest narażona na takie uszkodzenia, pod tynkiem układa się rurki płaszczowe oraz gumowe lub na wierzchu rurki pancerne. W pomieszczeniach suchych, w których wilgoć może się zbierać przejściowo, stosuje się rurki płaszczowe pod tynkiem, a jeśli instalacja narażona jest na uszkodzenie mechaniczne, układa się rurki pancerne na wierzchu. W pomieszczeniach wilgotnych, w których stale jest duża ilość wilgoci, układa się rurki pancerne.
Rurki układane po wierzchu przymocowuje się skobełkami przytwierdzonymi1 do muru za pomocą dybli. Na rys. 22-1 przedstawiono przykład przymocowania rurki. Jeśli kilka rurek prowadzi się równolegle obok siebie, można je umocować za pomocą wspólnych skobelków (rys. 22-2). Rurki mogą być również prowadzone na konstrukcjach stalowych budynku, jak to przykładowo podano na rys. 22-3. Rurki powinny być prowadzone pionowo lub poziomo, przy czym nie należy ich układać na wysokości mniejszej niż 200 cm od podłogi. Na załamaniach i zakrętach wyginamy rurki płaszczowe specjalnymi szczypcami. Promień krzywizny w zależności od średnic rurek podano w tabl. 22-4. Można również stosować odpowiednie kolanka lub kątniki, ale praktyczniejsze są rurki zginane.
W instalacjach pod tynkiem prowadzi się rurki w bruzdach wykonanych przed lub po otynkowaniu ścian. Bruzdy powinny być tak głębokie, aby po ułożeniu rurek można je dobrze pokryć tynkiem, Bruzdy dla rurek układanych w ścianach betonowych uzyskuje się przez przybicie do szalowania listew drewnianych.
Rurki przymocowuje się w bruzdach drutem wiązałkowym przytwierdzonym do gwoździ wbitych w dno bruzdy. Przed ułożeniem maluje się rurki lakierem asfaltowym lub farbą rdzochronną, a po ułożeniu pokrywa się je lakierem po raz drugi. Po ułożeniu rurek zarzuca się je gipsem lub cementem, który najlepiej zabezpiecza rurki przed rdzewieniem, a następnie pokrywa się je tynkiem. Po wyschnięciu tynku przeciąga się przewody za pomocą stalowej taśmy zakończonej z jednej strony kulką, a z drugiej uszkiem do umocowania przewodów. W jednej rurce wolno prowadzić zasadniczo przewody należące do tego samego obwodu, czyli mające wspólne zabezpieczenie.
Leave a reply