Instalacje w rurkach izolacyjnych

Przewody układamy na stałe w rurkach izolacyjnych płaszczowych, w rurkach pancernych, w rurkach gumowych i w rurkach gazowych. Rurki gumowe stosujemy w instalacjach na napięcie do 250 V, rurki izolacyjne płaszczowe – do 500 V, a rurki pancerne i gazowe – do 1000 V.

Rurki izolacyjne płaszczowe, zwane „bergmanowskimi, mają wewnętrzną część wykonaną z nasyconego papieru oraz płaszcz stalowy obołowiony. Wielkość rurki określa średnica wewnętrzna. W tabl. 22-1 zamieszczono średnice wewnętrzne i zewnętrzne rurek płaszczowych. Rurki te, których długość wynosi 3 m, łączy się mufkami. W miejscach rozgałęzień stosuje się puszki.

Rurki izolacyjne płaszczowe układamy na wierzchu w pomieszczeniach suchych, ale najczęściej stosuje się je w instalacjach podtynkowych. Pancerne rurki izolacyjne mają również papierową część wewnętrzną, na której jest umieszczony płaszcz stalowy. Końce rurek są nagwintowane dla nakręcania mufek łączących. Wymiary mufek i rurek podano w tabl. 22-2. Rurki izolacyjne pancerne stosujemy w instalacjach narażonych na uszkodzenia mechaniczne, a więc w fabrykach, warsztatach.

Rurki gumove stosuje się do układania pod tynkiem. W tabL 22-3 podano średnice rurek gumowych. Są one wykonywane w długościach 1 i 3 m i łączone ze sobą mufkami. Puszki rozgałąźne do tych rurek są wykonywane z materiału izolacyjnego.

Rurki gazouje stosujemy przy układaniu przewodów o dużych przekrojach, gdy za małe są wymiary innych rodzajów rurek izolacyjnych. Instalacje w rurkach gazowych wykonujemy tam, gdzie zachodzi obawa uszkodzeń mechanicznych instalacji. Dla ochrony przed rdzewieniem lakieruje się rurki po wykonaniu instalacji.