Zabezpieczenia różnicowo-prądowe sieci
Zabezpieczenie różnicowo-prądowe polega na porównaniu natężenia prądu na początku i na końcu odcinka chronionego. Na obydwu końcach tego odcinka instaluje się przekładniki prądowe o tej samej przekładni. Wtórne uzwojenia przekładników łączy się posobnie przewodami pomocniczymi. Równolegle do przewodów łączących zaciski przekładników włączony jest przekaźnik nadmiarowo-prądowy (rys. 13-12). W normalnych warunkach pracy oraz przy zwarciach poza odcinkiem chronionym (rys. 13-12 a) prądy wtórne w obu prze- kładnikach są sobie równe i znoszą się wzajemnie. Jeżeli założymy, że oba przekładniki mają dokładnie jednakową charakterystykę, nie przepływa przez przekaźnik żaden prąd, nawet przy zwarciach poza chronionym odcinkiem.
W razie zwarcia w strefie chronionej i przy jednostronnym zasilaniu (rys. 13-12 b) przez przekaźnik przepływa prąd ii, dostarczany przez przekładnik po stronie zasilającej. Jeżeli prąd ten jest większy od prądu rozruchu przekaźnika, zwiera on swój zestyk i powoduje wyłączenie obu wyłączników (na rys. 13-12 b i c nie narysowano przekaźnika pomocniczego i dwóch obwodów pomocniczych). Przy zasilaniu dwustronnym (rys. 13-12 c) przez przekaźnik przepływa suma geometryczna prądów wtórnych przekładników. W nor- dwustronnym malnych warunkach pracy i przy zwarciach zewnętrznych przez przekaźnik nie przepływa żaden prąd tylko wówczas, gdy charakterystyki prądowe przekładników na końcach odcinka chronionego są idealnie równe. W rzeczywistości trudno jest uzyskać całkowitą równość charakterystyk przekładników, a różnice spowodowane są niejednakowymi własnościami magnetycznymi rdzeni przekładników.