Wytrzymałość cieplna urządzeń rozdzielczych cz. II
Przewody gołe, umieszczone w budynkach, w których ruch powietrza jest nieznaczny, oddają ciepło otoczeniu głównie przez promieniowanie. Ilość ciepła wypromieniowana przez przewodnik zależy od materiału i stanu powierzchni przewodnika. Lakierowanie przewodów w znacznym stopniu zwiększa ilość ciepła odprowadzoną przez promieniowanie. Ma to szczególne znaczenie dla szyn aluminiowych, w których zwiększenie to jest przeszło dziesięciokrotne.
Ilość ciepła oddawanego otoczeniu w jednostce czasu jest tym większa, im większa jest powierzchnia przewodnika. Z tego powodu szyny w rozdzielniach wnętrzowych wykonuje się przeważnie z płaskowników o możliwie dużym stosunku wysokości do grubości, a więc o stosunkowo dużej powierzchni1 chłodzenia.
Przepływ prądów zwarciowych, których natężenie wielokrotnie przekracza prąd roboczy, powoduje gwałtowne i silne nagrzewanie się przewodów. Ciepło powstające w przewodach nie jest oddawane na zewnątrz z powodu krótkiego czasu trwania zwarcia powoduje ono bardzo znaczne podwyższenie temperatury przewodu. Odporność przyrządów wysokiego napięcia (łączników, przekładników prądowych, przekaźników, wyzwalaczy pierwotnych, dławików przeciwzwarciowych) na działanie cieplne prądów zwarciowych charakteryzujemy ich wytrzymałością cieplną, która podawana jest zwykle na tabliczkach znamionowych przyrządów. Wytrzymałość cieplna 1-sekundowa wyrażona w kiloamperach albo jako wielokrotność prądu znamionowego przyrządu jest to wartość skuteczna zastępczego prądu zwarciowego, który działając w czasie 1 sekundy nie spowoduje jeszcze szkodliwego nagrzania przyrządu.