Walka ze stratami w kotłowni
W kotłowni mogą powstawać straty różnego rodzaju, z którymi systematyczna i świadoma walka ma bardzo duże znaczenie dla ekonomicznej pracy całego zakładu. Rozróżniamy następujące główne rodzaje strat w kotłowni:
a. Straty na skutek przesypywania się drobnych cząstek węgla przez ruszty w kotłach z paleniskami rusztowymi. Ze stratami tymi walczymy dbając o to, aby szczeliny między rusztowinami nie były zbyt duże i aby do rusztów nie dostawał się zbyt drobny węgiel.
b. Straty na skutek niespalania sadzy i lotnego koksiku powstają najczęściej w przeciążonych lub błędnie skonstruowanych paleniskach rusztowych. Straty te mogą również powstać przy zmianie gatunku węgla. Należy unikać przeciążenia kotłów, stosować właściwe paliwo i starannie regulować podmuch. Niekiedy stosuje się specjalne urządzenia wyłapujące lotny koksik ze spalin i doprowadzające go z powrotem do paleniska.
c. Straty na skutek zawartości gazów palnych (CO i EL.) w spalinach mogą powstać w prawidłowo skonstruowanych kotłach tylko na skutek złego prowadzenia kotła przy braku powietrza. Strat tych unika się przez staranną obsługę i stosowanie urządzeń do samoczynnej regulacji spalania.
d. Straty na skutek unoszenia do komina ciepła zawartego w spalinach. Strat tych nie da się uniknąć całkowicie i’ można je jedynie ograniczyć. Straty te będą tym mniejsze, im mniej będzie spalin na 1 kg spalonego paliwa, to znaczy im mniejszy nadmiar powietrza zostanie zastosowany, a poza tym – im więcej ciepła odebrane zostanie spalinom w kotle i wtórnych powierzchniach ogrzewalnych. Ze stratami kominowymi walczymy przez staranną regulację spalania oraz przez utrzymywanie w czystości powierzchni ogrzewalnych kotła.
e. Straty przez promieniowanie i przewodzenie zarówno powierzchni samego kotła, jak i rurociągów parowych i wodnych zwalczamy stosując i starannie utrzymując otulinę wszystkich części o podwyższonej temperaturze.
f. Strat przez nieszczelności w rurociągach parowych i wodnych możemy uniknąć konserwując starannie rurociągi i armaturę w kotłowni.
g. Poważne straty powstają przy odstawianiu i ponownym uruchamianiu kotłów i dlatego ze względu na sprawność elektrowni korzystne jest jak najbardziej równomierne obciążenie elektrowni przez całą dobę lub taki rozkład obciążenia, aby nie było konieczności zatrzymywania kotłów w nocy lub w okresach mniejszego obciążenia.
Praca personelu obsługującego kotłownię jest ściśle związana z pracą innych oddziałów elektrowni. Wydajność kotłowni zależna jest od zapotrzebowania pary, a zatem od obciążenia elektrycznego turbozespołów. Konieczna jest tu ścisła współpraca personelu kotłowni z obsługą turbinowni, a jeszcze ściślejsza z obsługą nastawni elektrycznej. Szczególnie ważne jest zawiadamianie kotłowni1 o mającym nastąpić odstawieniu czy uruchomieniu turbozespołu lub o przewidywanej znacznej zmianie obciążenia. Poza tym konieczna jest ścisła współpraca kotłowni z oddziałem wodnym, dostarczającym kotłowni wodę zasilającą o odpowiedniej jakości i w ilości wymaganej, jak również z oddziałem nawęglania i odpopielania.
Oddział nawęglania musi dostarczać kotłowni bieżąco takie ilości węgla, aby zawsze znajdował się pewien zapas w zasobnikach przy- kotłowych, zaś oddział odpopielania musi odbierać wytwarzany popiół tak, aby nie nastąpiło przepełnienie zasobników popiołu w kotłowni.