Suszenie turboprądnic
Stosownie do zaleceń instrukcji eksploatacji turboprądnic suszeniu podlegają jednostki nowe oraz stare po naprawie związanej z całkowitą lub częściową wymianą uzwojeń. W tych przypadkach należy turboprądnice suszyć niezależnie od zmierzonej wartości oporności izolacji.
Turboprądnice suszy się zasadniczo za pomocą strat wentylacyjnych, a jeśli z jakichkolwiek przyczyn nie można zastosować tej metody suszenia, suszy się je przez zwarcie.
Przed przystąpieniem do suszenia za pomocą strat wentylacyjnych rozłącza się, jeżeli to jest możliwe, uzwojenia faz od punktu zerowego stojana, co umożliwia oddzielny pomiar oporności izolacji każdej fazy uzwojenia. Ponadto przerywa się obwód wzbudzenia przez odłączenie kabla oraz przerywa się dopływ wody do chłodnicy powietrza. Po uruchomieniu turbiny i doprowadzeniu jej do normalnej prędkości obrotowej następuje stopniowe nagrzewanie się prądnicy pod wpływem ograniczonej wentylacji. Po dojściu temperatury powietrza odlotowego do ok. 70 °C należy wpuścić do chłodnicy tyle wody aby utrzymać temperaturę powietrza na tym poziomie aż do końca suszenia. Temperatura uzwojenia sprawdzana przy pomocy wbudowanych czujników nie powinna przekraczać 85 °C, Co godzinę mierzy się oporność izolacji zapisując ją wraz z temperaturami powietrza i uzwojeń. Aby usunąć nagromadzoną w powietrzu parę wodną, otwiera się co dwie godziny na krótki czas drzwiczki komory powietrznej po stronie nagrzanego powietrza. Oporność izolacji szybko maleje po rozpoczęciu suszenia, po czym powoli podnosi się aż do osiągnięcia wartości, przy której się ustala. Suszenie uważa się za skończone, jeśli oporność izolacji nie zmienia się w ciągu 5 do 6 godzin. Rys. 12-2 przedstawia typowy wykres suszenia turboprądnicy. Należy jeszcze zwrócić uwagę, że suszenia prądnicy nie wolno przerywać, zwłaszcza w początkowym okresie, kiedy obniżyła się oporność izolacji.