Styki
Stykiem nazywamy zjawisko zetknięcia się przewodników prądu elektrycznego. Styczką nazywamy natomiast element konstrukcyjny łącznika, a zestykiem zespół styczek jednego bieguna łącznika (np. styczki stałej i ruchomej).
Styk jest to takie połączenie dwóch lub więcej przewodów, w którym prąd przepływa przez stykające się ze sobą powierzchnie nie połączone za pomocą spawania lub lutowania. Rozróżniamy styki trwałe i łączeniowe.
Jako przykład styku trwałego służyć może połączenie za pomocą śrub dwóch płaskowników aluminiowych, z których jeden stanowi szynę zbiorczą rozdzielni, a drugi odgałęzienie do odłącznika. Styki łączeniowe, Rys. 15-1. Przekrój sty, . . “ . . . . , ku powierzchniowego w zwane również zestykami, służą do prze- znacznym powiększeniu rywania obwodów prądowych w łącznikach, Zestyk składa się z dwóch styczek, zwykle jednej stałej i jednej ruchomej. Styki odgrywają bardzo ważną rolę w urządzeniach rozdzielczych. Nieprawidłowe ich wykonanie może być powodem poważnych zakłóceń ruchowych. Stykające się ze sobą powierzchnie metaliczne są mniej lub więcj chropowate na skutek niedokładności obróbki. Chropowatość ta powoduje, że przewodniki nie stykają się ze sobą na całej powierzchni, a tylko w punktach wystających. Rys. 15-1 przedstawia w znacznym powiększeniu dwie stykające się powierzchnie chropowate – pozornie gładkie.
Na niewielkich powierzchniach zetknięcia występuje znaczna gęstość prądu zetknięcie ma dość znaczną oporność, a przy przepływie prądu przez styk wytwarzają się znaczne ilości ciepła. Oporność styku można zmniejszyć przez mocne ściśnięcie stykających się powierzchni i zgniecenie wystających chropowatości. Skutkuje to tylko w pewnych granicach, gdyż w miarę wzrostu nacisku zgniatanie chropowatości staje się coraz trudniejsze i daje już niewielkie zmniejszenie oporności przejścia.