Przekładniki prądowe – dalszy opis

Do wtórnego obwodu przekładnika prądowego włączone są przyrządy pomiarowe, np. amperomierze, cewki prądowe watomierzy, liczników oraz przekaźników. Wszystkie te przyrządy są połączone posobnie, a ponieważ oporność uzwojeń tych przyrządów jest bardzo mała, możemy przyjąć, że prze- kładnik prądowy pracuje jak gdyby w stanie zwarcia. Z tego względu spadek napięcia we wtórnym obwodzie przekładnika jest niewielki, a więc i siła elektromotoryczna potrzebna na pokonanie tego spadku napięcia, wzniecana we wtórnym uzwojeniu przekładnika przez strumień magnetyczny, jest bardzo mała. Niewielki jest również wypadkowy strumień magnetyczny, a spadek napięcia na uzwojeniu pierwotnym jest również niewielki.

W każdym transformatorze, a zatem i w przekładniku prądowym, istnieje w normalnym stanie jego pracy pewna równowaga magnetyczna. Równowagę tę możemy wyrazić następującym równaniem dla am- perozwojów magnesujących io Zl = Ii Z\ -1-2 z2 (7-1) przy czym Jo – znikomo mała część prądu, która bierze bezpośredni udział w wytworzeniu strumienia magnetycznego w rdzeniu przekładnika z\ – liczba zwojów uzwojenia pierwotnego: Ii – całkowity prąd uzwojenia pierwotnego I2 – całkowity prąd uzwojenia wtórnego z2 – liczba zwojów uzwojenia wtórnego.

Ponieważ, jak zaznaczyliśmy, siła elektromotoryczna wzniecana w stanie normalnej pracy przekładnika prądowego we wtórnym jego uzwojeniu jest znikomo mała, zatem i amperozwoje magnesu- jące Io Zi są bardzo małe, wobec czego można je pominąć, a wówczas powyższe równanie przyjmie postać

Jedną z zasadniczych wielkości charakterystycznych przekładnik prądowy jest jego przekładnia znamionowa, która określa stosunek znamionowego prądu pierwotnego do znamionowego prądu “wtórnego, równa w przybliżeniu stosunkowi liczby zwojów wtórnych z2 do liczby zwojów pierwotnych zi.

Zostaw komentarz

Archiwa