Przekładniki napięciowe
Cel stosowania, zasada działania, przekładnia. Jednofazowy przekładnik napięciowy (rys. 7-7) stanowi właściwie transformator jednofazowy o małej mocy, jego uzwojenie pierwotne J jest włączone na napięcie C7i, które pragniemy zmierzyć. Do wtórnego uzwojenia II przyłączamy cewki napięciowe przyrządów pomiarowych lub przekaźników. Ponieważ oporność cewek napięciowych wszystkich tych przyrządów jest stosunkowo bardzo znaczna, przekładnik napięciowy pracuje przy małym obciążeniu zbliżonym praktycznie do biegu jałowego. Zastosowanie przekładników napięciowych , zapewnia bezpieczeństwo personelu obsługującego przy- rządy pomiarowe i przekaźniki oraz umożliwia standaryzację tych przyrządów.
Przekładniki napięciowe składają się z rdzenia stalowego, wykonanego z cienkich blach, na którym są umieszczone uzwojenia pierwotne i wtórne.
Podstawową wielkością charakteryzującą przekładnik napięciowy jest przekładnia znamionowa określająca stosunek znamionowego napięcia pierwotnego do znamionowego napięcia wtórnego i równa stosunkowi liczby zwojów uzwojenia pierwotnego do liczby zwojów uzwojenia -wtórnego U.2 Z2 gdzie Ui i U-2 – napięcie pierwotne i wtórne przekładnika, Zi i z-2 – liczba zwojów uzwojenia pierwotnego i wtórnego.
Znamionowe napięcia pierwotne i wtórne. Znamionowe napięcia pierwotne przekładników napięciowych są znormalizowane, co znacznie ułatwia seryjną produkcję przekładników. Normalna wartość znamionowego napięcia wtórnego wynosi IGO V lub też 100: j/3V, jeśli przekładnik jest włączony na napięcie fazowe.