Przegrzewacze pary
Przegrzewaczepary umieszcza się zwykle nad komorą paleniskową w postaci wężownic poziomych lub pionowych, ogrzewanych spalinami drogą przewodzenia lub promieniowania. Przykład konstrukcji przegrzewacza pary o wężownicach poziomych przedstawiony jest na rys. 3-12. Rury zgięte w kształcie litery U zawalcowane są obu końcami w prostokątnych komobudowy przegrzewacza pary rach zbiorczych. Para z walczaka wchodzi do lewej górnej komory i przechodzi połową rur do dolnej komory zbiorczej, obejmującej cały pęczek rur. Następnie drugą połową rur para przechodzi do prawej górnej komory zbiorczej, a stąd do rurociągu. W rurach para nasycona osusza się i przegrzewa. Przegrzewacze wykonuje się z rur stalowych ciągnionych bez szwu o średnicy 38 -P 50 mm.
Temperatura przegrzania pary zależy od obciążenia kotła w prze- grzewaczu konwekcyjnym) wzrasta ona przy większym obciążeniu i maleje przy mniejszym obciążeniu kotła, a w przegrzewaczu opro- mieniowanym odwrotnie. Dla utrzymania stałej temperatury przegrzania pary stosuje się jeden z następujących sposobów ‘regulacji:
– a) regulacja ilości spalin przepływających przez przegrzewacz,
– b) mieszanie pary przegrzanej z nasyconą,
– c) wstrzyk rozpylonego kondensatu pomiędzy dwa stopnie przegrze- wacza,
– d) chłodzenie pary pomiędzy dwoma stopniami przegrzewacza w powierzchniowych wymiennikach ciepła przy pomocy wody kotłowej lub pary nasyconej.
Do odprowadzenia spalin z kotła służą kominy murowane lub żelazobetonowe wysokości 80 -i- 120 m, rzadziej kominy blaszane wysokości wylotu 40 -r- 60 m nad ziemią. Na skutek różnicy ciężaru spalin o temperaturze 150-H 160 °C uchodzących kominem i słupa zimnego powietrza otaczającego komin powstaje ciąg naturalny tym większy, im wyższy jest komin. Ciąg ten wystarcza w niewielkich kotłach rusztowych do przepędzenia spalin poprzez kocioł, przegrzewacz pary, podgrzewacz wody i powietrza oraz przez odpylacz spalin.
Duże kotły pyłowe potrzebują znacznie więcej ciągu, niż może dać komin. Stosuje się wówczas wentylatory dostarczające sztuczny ciąg. Potrzebne do spalania powietrze wtłacza się do paleniska za pomocą tzw. wentylatorów podmuchu.
Do napędu wentylatorów ciągu i podmuchu stosuje się często silniki, o regulowanej prędkości obrotowej, co daje możliwość ekonomicznego dostosowania ciągu i podmuchu do każdorazowego zapotrzebowania, które jest zależne od obciążenia kotła.