Odgromniki zaworowe

Powyżej podaliśmy, że przepięcia piorunowe przenoszą się z bardzo dużą prędkością wzdłuż przewodów linii napowietrznej i zagrażają urządzeniom elektroenergetycznym zainstalowanym w stacjach, a przede wszystkim transformatorom. Aby przepięcia te nie były niebezpieczne dla izolacji urządzeń zainstalowanych w stacjach, sto su jemy urządzenia odgromowe zmniejszające wartość szczytową oraz stromość przepięć. Największe zastosowanie do ochrony stacji przed przepięciami piorunowymi mają obecnie odgromniki zaworowe. Działanie ich polega na odprowadzaniu do ziemi ładunków fali przepięciowej z przewodu trafionego przez piorun. Przez to zmniejszamy napięcie w tym przewodzie do wartości niegroźnej dla izolacji urządzeń zabudowanych w stacji.

Rysunek 21-2 przedstawia schemat budowy odgromnika zaworowego. Odgromnik składa się z is- kiemika (1) i połączonego z nim posobnie opornika (2). Iskiernik i opornik umieszczone są w osłonie porcelanowej. W zależności od napięcia sieci iskiernik może mieć jedną lub więcej przerw iskrowych.

Iskiernik o małych odstępach między elektrodami ma tę własność, że palący się na nim łuk ulega przerwaniu, jeśli napięcie na iskierniku wynosi ok. 1 kV na jedną przerwę. Opornik odgromnika wykonany jest z materiału o oporności zmieniającej się w zależności od przepływającego prądu. Przy małych prądach opornik ma dużą oporność, a przy dużych prądach – oporność małą. Z chwilą wystąpienia przepięcia na iskierniku następuje przeskok i prąd udarowy spływa do ziemi przez opornik, który ma wtedy małą oporność. Po przepływie prądu udarowego przez odgromnik płynie prąd pod wpływem napięcia sieci, tzw. prąd następczy, i wówczas opornik odgromnika ma dużą oporność i ogranicza prąd następczy do wartości, przy której może go przerwać iskiernik odgromnika. W odgromnikach krajowych słup zmiennooporowy składa się z płytek wykonanych z ziarn karborundu zlepionych lepiszczem. Iskiernik składa się z szeregu przerw iskrowych o małych odstępach. Na rys, 21-3 przedstawiono jeden element iskiernika. Odstęp między elektrodami wynosi od 0.5 do 5 mm. Przekładniki izolacyjne są wykonane z miki lub mikanitu.

Za znamionowe napięcia odgromników zaworowych przyjęto u nas: 0,5, (3), 6, (10, 15, (20), 30, (45), 60, 110, 150 i 220 kV, przy czym napięcia podane w nawiasach odnoszą się do odgromników przeznaczonych do urządzeń dawniej budowanych.

„Wskazówki ochrony odgromowej stacji elektroenergetycznych“ Ministerstwa Energetyki określają największe odległości, w jakich należy wstawiać odgromniki zaworowe od chronionych obiektów stacji. Ponieważ transformatory są najkosztowniejszymi urządzeniami stacji, zalecane są dla nich mniejsze odległości’ zabudowania odgromników niż dla innych obiektów. W tabl. 21-1 podano największe dopuszczalne odległości odgromników od chronionych obiektów. mierzone wzdłuż przewodów. Odgromniki zaworowe zabudo-

Zostaw komentarz

Archiwa